Weet je, terwijl ik dit schrijf, zit ik met een warme kop thee en mijn favoriete deken. December is hier en ik voel dat bekende knusse verlangen om terug te kijken op het jaar. Dit is geen lijstje met goede voornemens. Nee, dit is een ode aan wat ik al heb bereikt – alle kleine en grote stappen die ik dit jaar heb gezet. Want dat verdienen we, toch? Even stil te staan bij hoe ver we gekomen zijn.
2024 was voor mij het jaar waarin ik leerde dat mijn PMS-klachten niet mijn vijand zijn (okay, misschien soms nog wel een klein beetje). Ik begon dit jaar nog vaak gefrustreerd – telkens weer diezelfde cyclus van klachten, stemmingswisselingen en pijn. Maar het afgelopen jaar heb ik die gevoelens iets beter leren omarmen en dat heeft me écht verrast. PMS heeft me geduld geleerd, want soms kun je niet anders dan even stilstaan en luisteren. Wat ik dit jaar vooral geleerd heb? Dat mijn lichaam mij altijd iets wil vertellen. En soms wil dat lichaam even niet perfect presteren en dat is okay.
Dit klinkt misschien een beetje dramatisch, maar PMS heeft me op de één of andere manier geholpen om krachtiger te voelen. Nee, niet omdat ik ineens mega gezond of fit ben (daar werk ik nog steeds aan), maar omdat ik eerlijk durf te zijn over mijn grenzen. Ik heb zo vaak geprobeerd om ‘gewoon door te gaan’ en niet te luisteren, en dit jaar ben ik echt anders gaan kijken. Er is iets krachtigs in toegeven dat je even niet lekker in je vel zit, dat je een pauze nodig hebt en vooral: dat het okay is om even geen supervrouw te zijn. Dat zou ik nooit eerder hebben gezegd, maar ik heb het geleerd en dat neem ik mee naar 2025.
Als ik denk aan wat ik volgend jaar wil meenemen, dan is dat vooral het geduld en de liefde die ik dit jaar voor mezelf ben gaan voelen. Het geduld om niet alles tegelijk te willen en de liefde om goed voor mezelf te zorgen – niet als project, maar gewoon, omdat ik het verdien. En wat ik los wil laten? Het constant vergelijken met anderen. Ik weet dat het cliché klinkt, maar in een wereld waarin iedereen de beste versie van zichzelf lijkt te tonen, heb ik ontdekt dat mijn imperfectie echt zelf genoeg is. Het heeft tijd gekost, maar in 2024 heb ik geleerd dat mijn groei niet afhankelijk is van anderen. Mijn tempo is okay.
Ik kijk naar 2024 en zie zoveel momenten waarop ik gegroeid ben, zonder dat ik het altijd doorhad. Van die simpele keuzes, zoals vaker ‘nee’ zeggen, tot grotere stappen zoals mijn grenzen respecteren. Het zijn die kleine momenten die me het meest bijblijven. En weet je, ik geloof dat we vaak vergeten hoe krachtig die kleine dingen zijn. Dus dit is ook voor jou: een herinnering om terug te kijken op alles wat jij hebt bereikt. Of het nu groot of klein is, alles telt.
Dus ja, 2024 heeft me echt geleerd om wat liever voor mezelf te zijn. En dat wil ik volgend jaar vasthouden. Geen grootste, nieuwe doelen, maar simpelweg blijven luisteren naar wat ik nodig heb. En ik hoop dat jij dat ook doet. Want uiteindelijk draait het daarom: luisteren, liefhebben en jezelf dat duwtje geven wanneer het nodig is.
Op naar 2025, met liefde en een lach!
