Praten over hoe je je voelt, vooral als het gaat om hormonale klachten, kan een uitdaging zijn. Ik weet dit omdat ik er zelf mee heb geworsteld. Voor een lange tijd heb ik gezwegen over mijn PMS-klachten, uit angst voor vooroordelen en isolatie. Maar nu weet ik dat ik niet alleen ben. Ik ben er zeker van dat velen van jullie zich in deze situatie kunnen herkennen.
De gedachten die door mijn hoofd spookten waren heel vervelend. Wat als ik de enige ben die hier last van heeft? Zou ik als raar of anders gezien worden? Zouden mensen mij minder leuk vinden als ze wisten van mijn ‘gedoe’? Deze vragen hielden mij gevangen in mijn eigen stilte. Maar nu, achteraf gezien, realiseer ik me dat het niet nodig was om mezelf deze vragen te stellen. Op dat moment was ik echter verloren in mijn eigen onzekerheid.
Het taboe rondom hormonale klachten maakte het nog moeilijker. Waarom voelt het alsof we moeten zwijgen over iets dat zo’n invloed heeft op ons dagelijks leven? Gelukkig vond ik de moed om mijn klachten te bespreken met mijn beste vriendin. Daar vond ik begrip en geruststelling. Ze bevestigde dat ik niet alleen was, dat ik niet gek was. Haar steun gaf me de kracht om het gesprek aan te gaan met mijn moeder.
En daar, bij mijn moeder, vond ik nog meer bevestiging. Mijn vermoeden dat deze klachten in de familie zaten, werd bevestigd. Mijn moeder en zelfs mijn tante hadden soortgelijke klachten gehad. Dit gaf me niet alleen troost, maar ook praktische ondersteuning. Door erover te praten konden mensen om me heen rekening houden met mijn situatie. Niemand hoefde op zijn tenen te lopen, maar begrip en kleine gebaren maakten een wereld van verschil.
Het is niet eenvoudig om te praten over hoe je je voelt, vooral als het gaat om hormonale klachten. Maar het is belangrijk om te onthouden dat je niet alleen bent. Het delen van je ervaringen kan niet alleen verlichting bieden, maar ook een beter begrip van jezelf en de steun van anderen. Laten we samen het taboe doorbreken dat rust op hormonale klachten, zodat we vrij kunnen praten en elkaar kunnen ondersteunen zonder angst of schaamte.
