“Ik herkende mezelf niet meer in de spiegel; ik wist niet meer wie ik was.” | Simone (64)

Hoe zorg je ervoor dat er een balans is tussen je hormonen en je leefstijl? In hoeverre beïnvloeden hormonen je leefstijl? Tijdens de overgang kan dit een behoorlijke uitdaging zijn.

Simone, 64 jaar, deelt graag haar verhaal. Haar hele leven heeft ze al honden en nu nog steeds. Maar ineens was daar de angst om ze uit te laten. Dat was echt haar ding en ineens stond ze aan de grond genageld bij de voordeur en durfde ze niet meer haar honden uit te laten.  

“Ik had vroeger nooit last van mijn hormonen, maar toen ik in de overgang kwam sloeg dat volledig om. Doordat ik in het verleden altijd soepel omging met mijn hormonen, was het voor mij lastig om de symptomen die ik kreeg te linken aan de overgang.

Ik herkende mezelf niet meer in de spiegel; ik wist niet meer wie ik was. Gelukkig heeft mijn man mij hierin enorm gesteund en dat doet hij nog steeds. Hij is mijn rots in de branding. Zelfs binnen ons seksleven veranderde alles. Ik had helemaal geen zin meer, terwijl dat vroeger wel zo was. Mijn libido was volledig verdwenen, wat me verdrietig maakte. En ik deed dit echt niet expres. Niets lukte meer, zelfs eten en koken niet. Alles viel uit mijn handen en ik had geen idee meer hoe ik het moest oppakken.

Ik heb een jaar lang met constante blaasontstekingen gelopen, antibiotica na antibiotica. Ik had enorme vaginale atrofie, tot bloedens toe; mijn vagina was helemaal kapot. Dit had allemaal te maken met de overgang, maar dat wist ik niet. Ik probeerde allerlei crèmes, ging langs bij de gynaecoloog, maar niks hielp.

Daarbij komt dat ik geopereerd ben aan scoliose in mijn rug, waardoor mijn mobiliteit niet goed is. Huisartsen gaven mij bijna de schuld van de blaasontstekingen, omdat ze dachten dat ik na het toiletteren niet goed kon afvegen. Dat was volledig onterecht! Ik voelde me gekleineerd en daarbij had ik al een manier gevonden om dit super goed schoon te houden. Ik merkte dat ik mij steeds moest verdedigen en niet serieus werd genomen.

Mijn tanden begonnen ineens los te zitten, waar ik enorm van schrok. Hoe kon dat nu ineens? Ik werd doorverwezen naar een mondhygiëniste en ook die gaf mij een schuldgevoel; ik moest mijn gebit beter verzorgen. Blijkbaar had dit ook te maken met de overgang.

Na dat jaar stortte ik mentaal volledig in. Ik ging weer langs bij een huisarts met een blaasontsteking en die gaf aan: dit is hormonaal! Vanuit daar ben ik gaan zoeken naar een oplossing en kwam ik uit bij Inge Manssen. Wat een geweldig mens is dat! Het voelde alsof ik in een warm bad terecht kwam waar ik al veel eerder had willen komen.

Eindelijk had ik iemand gevonden die bevestigde dat ik niet gek was. De angst is nog steeds aanwezig, maar stap voor stap probeer ik ermee om te gaan, mede dankzij de hulp van Inge, waar ik haar enorm dankbaar voor ben. Ze gaf me supplementen zoals magnesium, wat hielp bij het slapen, want dat lukte ook niet meer. Dankzij Inge’s advies om HST, bio-identieke hormonen, te gaan gebruiken, ondervond ik de verbeteringen die nodig waren. Zij liet mij begrijpen wat er in mijn hoofd omging en waarom ik die angstige gedachten kreeg. Dit voelde als een verlichting; ik begon mezelf eindelijk een beetje te begrijpen en terug te vinden.

Wat ik vooral hoop met mijn verhaal, is dat vrouwen die zich hierin herkennen, weten dat ze er niet alleen voor staan. Je bent niet gek en ga vooral op zoek naar gerichte hulp, want die is er bij Care for Women.

Vrouwen moeten weten dat er zo veel meer bij komt kijken dan je denkt bij de overgang. Wees alert en houd je symptomen in de gaten. “Ik zou het vreselijk vinden als anderen zouden moeten doorstaan wat ik heb meegemaakt.”